Circuswerkplaats Boost uit Amsterdam wil circustheater als autonome kunstvorm in Nederland op de kaart zetten. Ze zien artistieke potentie in kruisbestuivingen tussen circus, dans en theater. In hun nieuwe voorstelling wordt duidelijk hoe vruchtbaar zulke hybride vormen kunnen zijn. Op vrij subtiele wijze weten ze veel te suggereren. In de intieme setting van een klein maar veelzijdig huiselijk decor tonen twee jonge artiesten een treffende schets van de dynamiek tussen individuen. Muurbloem is een veelbelovende voorstelling waarin het spektakel ingetogen en de creativiteit opzienbarend is.
In een klein flatje dringt een nog kleiner meisje met opmerkelijk sierlijke handen de ruimte binnen. Met een speelse achteloosheid maakt ze haar aanwezigheid kenbaar. Ze zal de woning en de bewoner, een wat sullige jongeman, niet onberoerd achterlaten. Het eerste contact is speels maar schuchter; beetje bij beetje neemt de intensiteit van de interactie tussen de twee toe.
Wat volgt is een licht komisch en inventief schouwspel waarin het gracieuze, kinderlijke, ongrijpbare en ondeugende meisje en de wat tragere, serieuzere, conservatievere maar betrouwbare jongen elkaar alle hoeken van de kamer laten zien. Stoelen, steunbalken, lampenkappen, gordijnen en boekenplanken worden gebruikt in een dynamiek tussen najagen en wegvluchten, afschrikken en versmelten, confronteren en accepteren. Het gebruik van de ruimte is gebaseerd op talloze mooie kleine vondsten. De verkenningstochten en toenaderingspogingen gaan gepaard met de nodige acrobatische verrichtingen, maar in Muurbloem gaat het virtuoze het vindingrijke niet overheersen.
De fysieke vermogens van de Italiaanse Marianna Boldini en de Zweed Ola Glimåker zijn indrukwekkend, maar hun vaardigheden krijgen hier niet de hoofdrol toebedeeld. Het is knap wat ze doen, maar het ligt er niet dik bovenop. Ook de met een retrosausje overgoten kostuums, decor en muziek worden nergens opzichtig. De spanning ontstaat vooral door de steeds verschuivende verhoudingen tussen de personages. Er wordt gesprongen en gevangen, gescholen en gevlucht. Muurbloemen worden meubelstukken, maar is dat wel de bedoeling? Rollen worden omgedraaid: hij haar jurk, zij zijn jas, maar wie heeft er eigenlijk de broek aan? Wanneer wordt een omhelzing verstikkend? Wanneer wordt vangen … vangen?
Hoe meer de situatie op scherp komt te staan, hoe meer de spanning toeneemt, ook op het acrobatische vlak. Dat gebeurt zonder tromgeroffel of overduidelijke climax, maar toch kan het publiek haar applaus niet langer inhouden. De trucs staan behoorlijk in dienst van de ideeën en gevoelens die de voorstelling lijkt te willen oproepen, en dat is ook bewonderenswaardig. Muurbloem stelt vragen, maar laat het antwoord toch een beetje open en geeft het publiek ruimte om zelf te interpreteren. Hierin huist een artistieke potentie die mij erg aansprak. Boost laat bovendien zien dat je met weinig middelen veel teweeg kunt brengen als je maar creativiteit investeert. De toon is licht komisch maar de voorstelling biedt meer dan amusement.
Het theaterelement steunt stevig op een circusfundament. Het verkennen van grenzen, van de ruimte, van elkaar en van jezelf, iets waarvoor ik circus bij uitstek een geschikt medium vind, is hier een belangrijk thema. In het theatrale aspect zit ook een valkuil, want er moet ook geacteerd worden. Wat betreft het spel van deze artiesten valt er nog wel iets te winnen. De gezichtsuitdrukkingen en gebaren waren het ene moment net iets te nadrukkelijk, om op andere momenten even te verdwijnen wanneer de acrobatiek de overhand kreeg. Als spel en acrobatiek soepeler met elkaar samengaan, kan het gevoel van de voorstelling nog beter overkomen. Dat verbetert wellicht vanzelf naarmate de voorstelling vaker gespeeld wordt. De artiesten leken enigszins opgelucht toen ze hun applaus in ontvangst namen, alsof ze nog steeds aan het wennen zijn. De voorstelling zelf is dan ook nog relatief ‘jong’, deze ging afgelopen zomer in première.
Boost maakt al sinds 2004 ieder jaar een productie met steeds andere makers en artiesten en die combinatie van ervaring en verkenning is duidelijk te zien. Oprichters Lennie Visser en Sanne Bots-De Wit noemden hun initiatief, waar ook gerepeteerd, les gevolgd en advies ingewonnen kan worden, geen productiehuis maar een werkplaats. Dat verraadt een interesse in en misschien zelfs nadruk op groeiprocessen. Groeien gaat gepaard met horten en stoten, met tijdelijke onevenwichtigheden. Die zijn niet zonder charme, zoals in deze voorstelling te zien is. De sterke en inventieve basis die Muurbloem nu is maakt nieuwsgierig naar de hoogtes die nog bereikt kunnen worden. Boost verdient een grotere zichtbaarheid in het Nederlandse culturele landschap.
Recensie door Tessa Overbeek.